Arie was vanaf het 1e uur betrokken bij Het Schorrekoor. Zijn inbreng is van grote betekenis geweest. Niet alleen in het zingen maar ook in het maken van liedjes kwam zijn kwaliteit naar buiten. Dat deed hij zowel voor het Schorrekoor alsook ook bij Toeval. Hij kreeg het zelfs voor elkaar dat er een optreden was met Lee Towers.
Wanneer je als nieuw lid toetrad tot Het Schorrekoor kwam Arie als Nestor altijd even langs om je op je gemak te stellen; hij wist als geen ander hoe spannend het kon zijn als je als nieuweling in een club terecht komt waarvan de meesten al langer met elkaar optrekken. Met een praatje en een biertje in de pauze vroeg hij naar je ervaring en stelde je gerust;  “Het komt wel goed!” was dan zijn bemoediging.
En als je dan later, als aspirant lid, een plek was toegewezen binnen een van de  3 partijen en je wat meer tijd kreeg om ook te luisteren naar de andere stemmen hoorde je ook veel Ariegeluid; zijn krachtige, zware basstem eiste aandacht op wanneer dat nodig was en dan genoot hij volop. En zo was het ook bij optredens; Arie genoot van het samenspel in het koor met de verschillende stempartijen door elkaar. Maar als solist, of samen met zijn maat Theo in de spotlights……… dan twinkelden zijn ogen en was hij het meest in zijn element. Een genoegen om naar beiden te kijken. Zij trokken het koor en bespeelden vooral ook  het publiek waarbij met name de vrouwen extra aandacht kregen tot grote hilariteit van de medekoorleden.
Tijdens de oefenavonden hadden we een 1e, een 2e en ook een 3e helft.  In de 1e en 2e helft viel het op, wanneer Pieter-Jan aangaf dat we een bepaald lied gingen zingen, dat Arie altijd moeite had om het bepaalde stuk te zoeken in zijn map. “Ik heb het al voor me”, reageerde hij dan maar vervolgens werd nog wel de gehele map doorzocht om het echt te vinden. Arie mocht dat, Arie kreeg die ruimte van het koor vanwege zijn rol.  Behalve van Sinterklaas.  Tijdens de aanwezigheid van deze Goedheiligman (hij was voor ons een opvallend bekend persoon) moest Arie plechtig beloven dat hij zijn map in orde zou maken. Dat heeft hij beloofd, onder toezicht van Thea, maar het was Arie nog niet gelukt om dit uit te voeren. En we vermoeden dat hij dit ook wel bewust zo liet.  
In de 3e helft had hij altijd zijn eigen plekje, links achteraan de bar. Naast nicht Henny en dichtbij de andere vrouwen. Vele malen werden dan de verhalen over “de Avontuur” opgehaald. Graag vertelde hij over zijn reizen met de boot, samen met Marian.  Via het Kanaal, de Golf van Biskaje, de punt om bij Finistère en dan de kleine haventjes van Portugal bezoeken. Hij werd daar ook verliefd op de Portugese fado. Maar ook zijn kennis over boeken, films, muziek, politiek wilde hij graag delen; er was geen onderwerp of hij kon er over praten en had er ook een mening over.
De waarde van Arie voor het Schorrekoor was heel breed. Zijn inbreng in de muziekkeuze kwam voort uit de enorme brede belangstelling die hij had voor alle muziekstijlen. Zijn inbreng voor de Happenings raakte alle zintuigen; hij dacht mee over de keuze van de gerechten en ingrediënten, vertoefde daarvoor graag in de keuken en ook na afloop stond hij zijn mannetje. Ons Arie……altijd aanwezig ……waar dan ook, met een grap of inzet van een lied. Wat een groot gemis!!
Hilarisch hoe Arie het bekende lied Ketelbinkie omzette naar het SVOC-lied van Setallandse zeevaarders die de Slag aangingen om de Javadijk in 1632.  “De zeilen bolden de wind vanachter, en voor de boeg de zee tot schuim” met als laatste regel ………………. “Want onze reis is nu VOLBRACHT!”  Een zo zijn we ook bij Arie aan het eind van zijn levenslied……zijn reis is VOLBRACHT!
We nemen afscheid van Arie met in onze gedachten de momenten waarbij hij in een volle zaal of voor een vol plein op het podium staat en alle aandacht krijgt zoals bij zijn solo in “Molly Malone”
Arie, kanjer, lieve zangvriend, je blijft een onvergetelijke man in ons midden en voor altijd in ons hart.
“Crying cockels and mussels alive, alive oh!”